de ras, dar nu de gluma

m-a pufnit rasul, spontan.
am dus in sfarsit masina la reparat, dupa cateva luni de mers cu senzorul de ulei tziuind a stricat la fiecare pornire de motor.
in primul rand, dupa ce am predat masina azi-dimineata, i-am rugat sa-mi cheme un taxiu, ca era in fundu brgaului undeva. zice – las’ ca va duce cineva de la noi. si m-a livrat un angajat, frumos, la destinatie. imi inchipuiam treaba asta la noi… gandindu-ma in acelasi timp cat costa serviciile, daca ofera chestii din astea..
cand m-am dus acum seara dupa masina, zice – a, n-a fost senzorul, doar un cablu intrerupt. aha. deci, subtzireanu. zic, cat va datorez? zice – a, subtireanu. va trimitem factura acasa. e vreo… 120-130j de frâncutze.
m-a pufnit râsul, desi nu e de glumă.

Un gând despre “de ras, dar nu de gluma

  1. vezi, de aia la noi toti se pricep la fotbal, politica la tamplarie, instalatii,la schimbat bujii, aerisit frane (am facut asta cu tata:)), desfacut calc.-uri (saracu dobi), pus parchet, zugravit, …usw…ca nu sunt servicii din astea sa te duca acasa nenea de la service.

    Apreciază

Comentezi?